متلک حمید حامی به بنیامین بهادری

خواننده پاپ از وضعیت ترانه‌سرایی در کشور انتقاد کرد.

ایران آرت: حمید حامی، خواننده موسیقی پاپ که همواره به شرایط موسیقی کشور معترض است، در گفت‌وگویی تازه به وضعیت ترانه در کشور انتقاد کرده و گفته بازار ترانه‌سرایی در دست نابکارها است.

به گزارش ایران آرت، حامی وقتی در گفت‌وگو با روزنامه جوان خواسته از یک ترانه بد مثال بزند، به ترانه "لکنت" اشاره می‌کند که سال 84 در اولین آلبوم بنیامین بهادری اجرا شده است. این خواننده ضمناً به تهیه‌کننده این آلبوم که محسن رجب‌پور است هم اشاره می‌کند و درباره او می‌گوید: کسی که جوان‌ها را می‌آورد و عصاره آن را می‌کشید و بعد رهایشان می‌کرد.

چه اتفاقی باعث شده حجم ترانه‌های سطحی تا این حد در موسیقی ایران زیاد شود و هر کس به واسطه آهنگین بودن کلماتی که می‌نویسد نام خودش را ترانه سرا بگذارد؟

در ترانه سرایی مثل همه رشته‌های هنری، شرط هنرمند بودن استعداد داشتن است، اما در ایران خیلی از افراد در همین سطح استعداد داشتن می‌مانند و سراغ آموزش‌های علمی نمی‌روند. مانند اتفاقی که در ورزش ما می‌افتد و خیلی از ورزشکاران ما صرفا به دلیل استعدادشان به تیم‌های ملی هم راه پیدا می‌کنند ولی کمتر می‌بینیم یک ورزشکار از کودکی آموزش علمی ببیند و در سطوح مختلف فعالیت کند تا به سطح تیم ملی بزرگسالان برسد. متأسفانه در ترانه سرایی هم کمتر پیش آمده است که علاقه‌مندان، از راه علمی ترانه سرا شوند.

اما در بعد شاعری به صورت شعر کلاسیک فکر می‌کنم قضیه عکس باشد!

در زمینه شعر کمتر می‌شود شاعرانی را پیدا کرد که تحصیلات و دانش ادبی نداشته باشند و بتوانند در زمینه ادبیات حرف اول را بزنند. شاعران قوی ما همگی بر ادبیات اشراف کامل داشته‌اند. برخی از شاعران کلاسیک ما حتی فیلسوف و عارف بوده‌اند. ما در گذشته ترانه سرایان قوی‌ای داشته‌ایم که در پس اشعار و ترانه هایشان تفکر وجود داشته است.

بعد از انقلاب در حوزه ترانه سرایی، هنرمند شاخص داشته‌ایم؟

شاعران خوبی داریم، مانند سهیل محمودی، عبدالجبار کاکایی، ساعد باقری و مرحوم افشین یداللهی که در عین اینکه شاعران متفکری هستند، ترانه هم سروده‌اند و فعالیت آن‌ها باعث سنگین شدن وزن ترانه پس از انقلاب شده است، اما آنچه امروز در بازار شاهد آن هستیم، هجویاتی است که به نام ترانه فروخته می‌شود

چرا بازار این هجویات گرم است؟

در مورد ترانه و ترانه سرایی، غالب بازار در دست نابکار‌هاست و آن‌ها هستند که این بازار مکاره شعر فروشی را در دست گرفته‌اند و ترانه سرایان حرفه‌ای را گوشه نشین و دلگیر کرده‌اند. شما کمتر می‌بینید ترانه سرایی که پشتوانه علمی داشته باشد و کم کار نباشد، در این میان شاید مرحوم افشین یداللهی استثنا بود. الان می‌بینیم بعضی‌ها هر چه را به دستشان می‌رسد می‌نویسند و خواننده‌ای هم آن را می‌خواند و اسمش را می‌گذارند ترانه! در این بازار آن وقت می‌رسیم به ترانه شرم آور «لکنت» که تهیه کننده سیاسی کاری پشت آن بود؛ کسی که جوان‌ها را می‌آورد و عصاره آن را می‌کشید و بعد رهایشان می‌کرد.

پس فضای روشنی برای ترانه سرایان تازه کار نمی‌بینید؟

بی انصافی است که نگوییم استعدادی در میان این دختران و پسران جوان وجود ندارد، برخی از همین افراد آینده روشنی دارند. من در کاری که در آینده نزدیک منتشر می‌کنم از ترانه‌های یکی از همین ترانه سرایان جوان به نام سما صفایی استفاده کرده‌ام که ان شاءالله آینده روشنی دارد. خانم فریبا حسینی هم ترانه سرای خوبی است. امیدوارم به میزان ترانه سرایان خوب مان افزوده شود، این کار به بالا بردن سطح موسیقی بعد انقلاب کمک می‌کند.