انتقادات طراحان لباس به دومین نمایشگاه لباس عاشورایی
لباس با گل‌هاى قرمز روى تنه مشکى که بسیار بى‌کیفیت روى مانکن‌هایی بسیار دم دستی نشسته طراحی محسوب نمی‌شود
ایران‌آرت: دومین نمایشگاه لباس عاشورایی امروز در تالار وحدت به کار خود پایان می‌دهد؛ نمایشگاهی که از بیست‌وپنجم شهریورماه آغاز به کار کرده اما محل انتقادات فراوانی می‌تواند باشد.
در نگاه اول می‌توان گفت طبقه دوم تالار وحدت فضای محدودی برای این تعداد از لباس است. اگر چرخی بزنید و نگاهی هر چند گذرا هم به لباس‌ها بیاندازید متوجه می‌شوید که اغلب لباس‌ها مربوط به مردان و کودکان است و لباس‌های زنانه سهم چندانی از طراحی‌ها برای دومین نمایشگاه لباس عاشورایی نبرده‌اند.
الناز ناصری طاهری که خود طراح است و بارها مشاور هنری و اجرایی نمایشگاه‌های مختلف لباس بوده، در این باره به ایران‌آرت می‌گوید: «اساسا موضوعیت برگزاری این نمایشگاه به این شکل، برای من زیر سوال است. این‌جا فروشگاهی شکل گرفته برای عرضه تی‌شرت‌های مشکی با شعارهای تیپیکال که کوچک‌ترین نسبتی نتوانسته بین نگاه هنری و مفاهیم عاشورایی برقرار کند. از آن‌جا که لباس زنانه نیاز به تفکر طراحی‌محور دارد و این‌جا بیشتر بازاری است برای فروش تی‌شرت‌های مردانه، جای لباس زنانه چندان نمی‌توانست باشد».
نمایش مقدسات، بدون خلاقیت
نمایشگاه نسبتا خلوت است و می‌شود با دقت برای تماشای جزئیات هر لباس وقت گذاشت. این کاری است که مریم طهماسبی، مشغول آن است؛ جلوی یک بالاپوش آستین‌بلند مردانه ایستاده و در آن دقیق شده است. از او می‌پرسیم چرا به تماشای این لباس‌ها آمده. می‌گوید هر نمایشگاهی در حوزه مد و لباس برگزار شود از دستش نمی‌دهد چون جز علاقه‌مندان این حوزه است و البته گاهی هم دستی در طراحی داشته است. او درباره دومین نمایشگاه لباس عاشورایی معتقد است در ابتدا باید بدانیم که نمایشگاه لباس با موضوع واقعه عاشورا در اصل مى‌تواند واقع شود یا خیر. از او می‌خواهیم در این باره توضیح بیشتری بدهد: «منظورم این است که اگر مقدسات دین را روى لباس بیاوریم، به صاحت مقدس دین احترام گذاشته‌ایم یا خیر؟ زمانى مى‌توانیم در این موضوع موفق عمل کرده باشیم که مفاهیم واقعه عاشورا را با نگاهی مبتنی بر هنر و با ملاحظاتی روایت کنیم. از سوی دیگر، این مفاهیم به شکلی روایت باید روى لباس پیاده شوند. برپایى نمایشگاه با این چنین موضوعاتى، از ایده تا اجرا باید داراى کیفیت، مهارت، هنر و خلاقیت باشد». او درباره عنصر حذف‌شده خلاقیت در این نمایشگاه می‌افزاید: «نمایشگاه لباس عاشورایى که با بودجه دولت برگزار مى‌شود، هیچ ایده و خلاقیتى را نمی‌پرورد؛ لباس‌هاى مردانه‌اى که فقط با چاپ یا حسین (ع)، بر تن مانکن‌هاى پلاستیکى مى‌بینیم، نمایشگاه نیست».
طهماسبی درباره لباس‌هاى بچه‌گانه این نمایشگاه می‌گوید: «لباس با گل‌هاى قرمز روى تنه مشکى که بسیار بى‌کیفیت روى مانکن‌هایی بسیار دم دستی نشسته طراحی محسوب نمی‌شود».
قتل طراحی مفهومی به دست مدبازها!
مشخص است که مسوولان برپایی این نمایشگاه، نگاهی جدی به مقوله طراحی مفهومی نداشته‌اند. نگاه اغلب طراحان حاضر در این نمایشگاه به مقوله طراحی مفهومی، بسیار سطحی است؛ مثلا مانتو‌هایى که هیچ پیامى ندارند جز نوار سبز رنگ، استفاده از پیام‌هاى مستقیم و همیشه دیده‌شده مانند پرهاى سفید، الم و... به جاى نشانه‌سازی‌های خلاقانه در باقی لباس‌ها و... .
ناصری طاهری در این باره می‌گوید: «وقتی ما عده‌ای را به عنوان طراح ملی معرفی می‌کنیم، این‌ها نباید سطح سلیقه مردم را تا این حد تنزل بدهند که حالا ما با تعدادی لباس در این‌جا مواجه باشیم که صرفا محصول چاپ روی تی‌شرت باشد. این نمایشگاه، صرفا فروشگاهی از تی‌شرت‌ها و لباس‌هایی با چاپ است. از سوی دیگر و اساسا باید به این پرسش پاسخ بدهیم که نمایشگاه عاشورا چه مفهومی را باید به ذهن متبادر کند؟ از سوی دیگر باید پرسید چرا این طراحان را ما جز یکی دو نفر نمی‌شناسیم. این نمایشگاه مشخص نیست که چه چیز را می‌خواهد روایت می‌کند. چه چیز این‌جا به ما اضافه می‌شود؟ چه چیزی را توانسته‌ایم از مفهوم عاشورا به این‌جا احضار کنیم؟ ظاهرا صرفا بودجه‌ای دولتی هست و خرج می‌شود و سر سال فقط به درد ارائه بیلان می‌خورد. این‌جا اتفاقی هنری رخ نداده است. هدف صرفا تولید انبوه بوده که ظاهرا صورت گرفته است». اشاره ناصری به حرف‌های حمید قبادی، دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس است که گفته چهل درصد از طرح‌های این نماییشگاه کاربردی شده و به تولید انبوه رسیده‌اند.
