حسین هاشم پور از آرت دبی تا سکه Sikka / هنر ملیت ندارد

پاییز ۱۳۹۴، دو سال بود سردبیر خبرگزاری هنر ایران شده بودم، مایکل جی ها، اولین رئیس حراجی کریستیز دبی در آستانه ده سالگی دفترشان در DIFC، سفری به تهران داشت و دعوت من را برای یک مصاحبه چالشی پذیرفت ...

ایران آرت: حسین هاشم پور :

یک:

پاییز ۱۳۹۴، دو سال بود سردبیر خبرگزاری هنر ایران شده بودم، مایکل جی ها Michael Jeha اولین رئیس حراجی کریستیز دبی در آستانه ده سالگی دفترشان در DIFC، سفری به تهران داشت و دعوت من را برای یک مصاحبه چالشی پذیرفت.

سال ها بود هر سال دو بار برای شرکت در حراج خاورمیانه کریستیز به دبی سفر می کردم و هم من و هم آقای جی ها از شایعات و سوءتفاهم ها درباره بازار هنر منطقه باخبر بودیم، مایکل آمد تا به پرسش هایی پاسخ دهد که ریشه در قومیت گرایی اشتباه داشت؛ و چقدر آن گفتگو دیده شد و بسیاری از بدبینی ها را با خودش شست و برد.

در آن مصاحبه مایکل جی ها در خصوص چینش هنرمندان در کاتالوگ های کریستیز دبی و ابهام در تقدم و تاخر کشورها نکته جذابی گفت که سوژه این نوشتار من است:" هر چه زودتر از بحث ملیت بیرون بیاییم راحت‌تر می‌توانیم بگوییم جایگاه هنرى هنرمند کجاست؛ ما در کریستیز تلاش می‌کنیم بعد ده سال تأسیس دفتر دبی، این قومیت و ملیت را از ادبیات کاتالوگ‌مان حذف کنیم. "

آن دوران پرهیجان گذشت و حالا دیگر سال هاست کریستیز خاورمیانه در لندن برگزار می شود هر چند دفتر این حراج خانه در DIFC همچنان فعال است؛ 

اما این روزها و این سال ها دبی و امارات تبدیل به جهان شهری شده اند که در عالم عینی نشان می دهد "هنر ملیت ندارد"

دو:

بارزترین نمونه اش همین روزها در دو سوی شهر دبی: آرت دبی و فستیوال سکه Sikka که هنرمندان از اقصی نقاط دنیا گرد هم هستند و به زیبایی زندگی و این شهر علاوه کرده اند.

سه:

به جهت روزنامه نگار هنری بودن، هر روز با چندین هنرمند دیدار می کنم که در دبی ،شارجه یا ابوظبی اقامت دارند، یکی در برزیل به دنیا آمده آن یکی هند ،دیگری لبنان، فرانسه، آمریکا، اوکراین ... اما همه را نخ تسبیح هنر به هم پیوند داده است؛ حتمن خاستگاه فرهنگی و تجربه زیسته هنرمند در شکل دهی اثر هنری فوق العاده موثر است اما نکته این است که اتفاقن زیبایی در همین تفاوت هاست؛ هیچ انسانی کپی پیست انسان دیگری نیست، و هنر می تواند این تنوع اندیشه ها را به زیباترین وجه ارائه دهد.

آنها که این روزها در کوچه پس کوچه های تاریخی الشینداغا، آثار 500 هنرمند دوازدهمین فستیوال سکه Sikka را می بینند و در مدینه الجمیرا زیبا صحنه پیشرو هنر خاورمیانه را در هفدهمین آرت دبی Art Dubai مشاهده می کنند به این باور می رسند که دبی و امارات توانسته با ویترین زیبای هنر به جهان شهری بدل شود که شهروندانش دوست داشتن هم نوع را نفس می کشند.