چرا جشنواره های فجر حکایت دویدن و نرسیدن است؟

حسین عبدالهاشم پور: اصرار بر دولتی ماندن جشنواره های فجر شاخ آفرین است...

در حالی که پس از پایان جنگ تحمیلی، رویکرد سیاست گذاری های کلان کشور بر مبنای واگذاری امور دولت به بخش خصوصی ست؛ و حتی امور حساسی مثل نفت و مخابرات هم به بخش خصوصی سپرده شده اند( کم و کیف آن موضوع این بحث نیست)، اصرار بر دولتی ماندن جشنواره های فجر سوال برانگیز است.

1_ جشنواره های فجر جز نقدها و نفرین ها هیچ آورده دیگری برای دولت ها در بر ندارد؛ لذا تاکید بر برپایی آنها به شکل دولتی شاخ آفرین اَست!

دوستی, جشنواره های فجر را با مجلس عروسی مقایسه می کرد که مجلل ترینش هم موجبات دل آزاری چند نفری از اقوام و دوستان را فراهم می کند، لذا چه ضرورتی دارد دولت فاعل دل آزاری این یا آن هنرمند جلوه کند؟ جالب است در جشنواره های فجر باب شده هنرمند جایزه گرفته گلایه کند چرا به دیگر همکارانش جایزه نداده اند و در دل همان مراسم زمزمه هاست که دست هایی در کار بوده به فلانی جایزه ندهند؛از پوستر تا بی نظمی صف پشت درب سالن ها و کیفیت خورشت پذیرایی و نیز کل فیلم ها... سوژه است و همه معیار سنجش عرضه مدیران دولت! اخیرا هم تعداد سیگاری که هنرمندان در اثر هنری دود می فرمایند هم به این فهرستگان افزوده شده است؛ در واقع جشنواره های فجر که قرار است فصل همدلی باشد به سبب حضور غیر ضروری دولت ها به فصل جذب حداقلی و دفع حداکثری بدل شده و دولت ناخواسته یا خواسته به یک طرف دعوا و قامت رعنایش در حد یک مجری کوتاه و کوتوله بدل می شود.

2-تغییرات مستمر دولت ها سبب شده جشنواره های فجر فاقد هویت و به اصطلاح امروزی ها فاقد بارکد باشد؛ جشنواره هایی که سه دهه است برگزار می شوند اما برندی بین المللی نیستند و در خوشبینانه ترین حالت هر دو سال با یک زلزله چند ریشتری زیر و زبر می شوند چون مدیر دولتی عوض شده یا مصلحت های دولت تغییر رویکرد داده است؛ گاه تطبیق جشنواره های فجر با روحیات دولت، دل خواسته دولتمردان هم نبوده اما با گذشت زمان روشن می شود چنین اتفاقی رخ داده و از همین رو این رویدادها دمدمی مزاج و بدون خط و ربط مدون جلوه می کنند.

3_گفته می شود در جشنواره موسیقی فجر که این روزها در میانه برگزاری اش هستیم گام هایی در جهت نقش آفرینی بخش خصوصی برداشته شده است، اما مقصود این متن واگذاری صد در صدی مسئولیت های اجرایی دولت از جمله جشنواره های فجر به بخش خصوصی ست؛ در دولت تدبیر و امید که رییس جمهورش تاکید دارد امور هنر را باید به دست هنرمندان سپرد فرصت طلایی این مهم است؛ وزارت فرهنگ باید با نهادسازی و یا تقویت صنوف هنری زمینه این تحول بزرگ را فراهم آورد و خیال همه دولت های آینده و البته جامعه هنری را راحت کرد.

این یادداشت امروز 27 بهمن در روزنامه شرق ص 14 به چاپ رسیده است