تحلیلی درباره نسبت نقاشی‌های نرگس موسوی با رفتارشناسی انتزاعِ پدر و اومانسیمِ مادر
هیتلر، رمبو و دختر میرحسین موسوی!/فیلم
آثار نرگس موسوی، ترکیبى از این تاثیراتی نیست که از پدر و مادرش گرفته است، بلکه سنتزى دیالکتیکى و رفع شده از هر دوست.
ایران‌آرت: دوهفته‌نامه «آیت ماندگار»، در تازه‌ترین شماره خود، نرگس موسوی، نقاش ایرانی و دختر میرحسین موسوی و زهرا رهنورد را روی جلد برده و طی پرونده‌ای هم با او به گفت‌وگو پرداخته، هم به نقد آثارش پرداخته و هم نگاهی به تاریخ نقاشی اعتراضی در ایران انداخته است.
یکی از یادداشت‌های این پرونده را با عنوان «رد پای پدر در نگاه دختر»، محمد آقازاده، روزنامه‌نگار پیشکسوت، درباره نسبت نرگس موسوی با پدرش نوشته است. این یادداشت را در ایران‌آرت بخوانید:
«پیکاسو از نقاشان مى خواهد نگاه کودکان را داشته باشد؛ نرگس موسوى با آثارش نشان مى دهد به خوبى این نگاه را دارد. کودکان جهان را بى‌واسطه درمى‌یابند و آن را در خمش امر نمادین و طرح واره هاى پیچیده که واقعیت را از ریخت نمى اندازند، بلکه رخدادها را در تندوتیزها و خطوط متقارنى مى‌بینند که فاقد سایه و روش هاى اوهام انگیز است. آنها حجم ها، نقاط و خطوط را پررنگ مى بینند و به همین دلیل جهانش بسیار انتزاعى است و نقاشى هاى مدرن با درک این انتزاع شکل گرفته اند. رمبو شاعر بزرگ می‌گوید باید بسیار مدرن بود و این درخواست، معنایى جز آن ندارد که در لحظه زیست و لحظه ها پر از تناقض هایند و زیست همزمان دارند و کودکان در آنى از گریه و اعتراض به لبخند و شادى و برعکس راه مى کشند و به لحظات براى این ترانسفر نیاز ندارند، حتى بى رحمى کودکان که واتاب فردیت‌طلبىِ مطلقشان است از این جابه‌جایى برق آسا خون و جان مى گیرد و اما جهان کودکان لطیف است چون احساس و امر شهودى را بى واسطه درک مى کنند و به همین دلیل همه در آن ها زیست صادقانه را تجربه مى کنند.
مى‌شود در تک تک آثار نرگس موسوى این رفتارشناسى را یافت. در تابلویى آدمى که بال دارد در فضاى اثیرگونه، تخیلى شاداب را تجربه مى کند ولى در پشت سر ما با چهره محوشده هیتلر روبروییم، یعنى مثل کودک که هم بى رحمى و ترس و هم شفقت و مهربانى را درک می‌کند. کاش مى شد در حضور مخاطبان در تک تک آثارش این جهان کودکانه را تئوریزه کرد ولى فرصتى که در جهان ما نیست. در این جهان مى توان هم رد پاى پدر که جهانى به شدت انتزاعى را واتاب مى دهد و هم نگاه اومانیستى و حجم گراى مادر که از سنت ها خون و جان مى گیرد یافت. ولى ترکیبى از این دو نیست بلکه سنتزى دیالکتیکى و رفع شده از هر دوست».
به گزارش ایران‌آرت، پیش از این نرگس موسوی در یک فایل ویدیویی، از نمایشگاهش سخن گفته است. این ویدیو را در زیر می‌بینید:
