دلتنگی های پرویز ممنون برای تئاتری که مثل زاینده رود خشکیده/ فرزندی که چهل سال دیر آمد
پرویز ممنون از وین به تهران آمد و در تئاتر شهر با همکارانش خاطرات را ورق زد و کتاب تازه اش را رونمایی کرد.
ایران آرت : ظهر یکشنبه پنجم آذر جمعی از مدیران و هنرمندان تئاتر در سالن کنفرانس تئاترشهر گردهم آمدند تا علاوه بر اهدای جایزه پژوهشی جلال ستاری به پرویز ممنون، کتاب این پژوهشگر و هنرمند تئاتر را که سال‌هاست در وین تدریس و زندگی می‌کند، رونمایی کنند.
فتحعلی‌بیگی تأکید کرد که پرویز ممنون حاضر به دریافت جایزه دولتی نبوده است، اما با درخواستی که شده و همچنین با تأکید لاله تقیان، همسر جلال ستاری این جایزه را دریافت کرده است.
پرویز ممنون در این مورد توضیح داد که یک‌بار در اصفهان، شاهد بوده که رئیس اداره‌ای به برخی هنرمندان تقدیرنامه‌ای اهدا کرده و او از این بابت گله‌مند شده که این نوع تقدیرنامه‌ها مربوط به دوران مدرسه و کار غیرحرفه‌ای است و هنرمندان باید مطالبه امکانات و شرایط انجام کار را داشته باشند، اما زمانی که صحبت از دریافت جایزه جلال ستاری شده، با توجه به پیشینه و دلیل راه‌اندازی آن و نیز صحبت‌های لاله تقیان این جایزه را قبول کرده است.
به نوشته خبرآنلاین، این بازیگر، کارگردان و استاد دانشگاه که در سال‌های دور دانشجویان زیادی را در دانشگاه تهران تربیت کرده است، در مورد کتاب «تاریخ تئاتر اصفهان» که در این مراسم رونمایی شد، گفت: «کتاب «تاریخ تئاتر اصفهان» را به هنرمندان گمنام این شهر تقدیم کردم، چرا که ۵۰ سال پیش برای این کتاب تحقیقاتی را انجام دادم و فرزندی که الان به دنیا آمده باید ۴۰ سال قبل متولد می‌شد. ضمن اینکه جمع‌آوری اسناد این کتاب سیری طولانی دارد که سال‌ها قبل می‌توانست بانی انجام اقدامات دیگری هم باشد ولی در نهایت کار به این جا رسیده است.»
ممنون افزود: «زمانی که در وین دانشجو بودم، از موزه تئاتر وین دیدن کردم و با خود فکر می‌کردم اگر اصفهان موزه ندارد، به جایش من چه کاری می‌توانم انجام دهم و همین باعث شد شروع به جمع‌آوری یک‌سری اسناد کنم. اسنادی که با همراهی فریدون رهنما در سال ۴۹ به چهار برنامه تلویزیونی تبدیل شد و بعد هم در سال ۵۶ براساس آن نمایشگاهی برگزار کردیم که اولین نمایشگاه اسناد تئاتر در ایران بود. این نمایشگاه چنان گسترده و ارزشمند بود که لاله تقیان در فصلنامه‌ای نوشت باید یک نمایشگاه دائمی باشد. علی نصیریان هم که آن زمان مدیر اداره تئاتر بود خواست آن را به تهران منتقل کنم تا در جشنواره‌ای که هنرمندان شهرستانی هم حضور دارند به نمایش درآید و آن‌ها هم برای انجام چنین کاری اقدام کنند و این دقیقا زمانی بودکه باید موزه تئاتر راه‌اندازی می‌شد.»
او ادامه داد: «بعدها یک فیلم مستند به نام «تاریخ تئاتر اصفهان» ساختیم که بعد از آن انقلاب شد و دستور آمد تمام پروژه‌های قبل از انقلاب متوقف و برای پیگیری‌شان دوباره اقدام شود. بعد از آن هم که جنگ و تعطیلی دانشگاه پیش آمد و دیگر این موضوع پیگیری نشد که سال‌ها بعد علی مرادخانی را در کنسرت لوریس چکناواریان دیدم و باب آشنایی برای اقدامی جدید باز شد.»
این هنرمند پیشکسوت در ادامه با اشاره به زمان مدیریت حسین پاکدل که به دنبال آشتی با هنرمندان قدیمی تئاتر بود و نتیجه‌اش این شد که افرادی همچون حمید سمندریان و بهرام بیضایی به اجرای تئاتر پرداختند، اضافه کرد: «در آن زمان برنامه «شب‌های نقل اصفهان» هم با حضور مرشد ترابی برگزار شد و الان چاپ این کتاب تنها کاری است که من برای اصفهان انجام دادم؛ اصفهانی که در این حوزه مثل زاینده‌رود امروز، شوره‌زار و سنگلاخ است.»
پرویز ممنون با اشاره به کتاب منتشر شده تأکید کرد: «متن این کتاب همان طور که تحویل دادم بدون کلمه‌ای حذف یا اضافه منتشر شده و هیچ کس در آن دخالتی نکرده است. البته شاید عده‌ای این را بر بی‌خاصیت بودن کتاب در نظر بگیرند اما من هیچ‌گاه اهل چماق و ایدئولوژی نبودم اما مستقل بودم و برای حفظ استقلالم سال‌ها تلاش کردم.»
او همچنین خاطرنشان کرد: «اگر این کتاب در ۴۰ سال قبل نوشته و منتشر می‌شد، حتما طور دیگری بود؛ چون آن زمان شاید تلاش می‌کردم فقط اسناد را درج کنم، اما الان پس از ۴۰ سال سراپا کنجکاوی‌ام و می‌خواهم ببینم چه خبر است و به همین دلیل سوالاتی را هم در کتاب مطرح کرده‌ام.»
