سهراب پورناظری| علی قمصری
سهراب پورناظری: زمان پدرم ساز مانند اسلحه بود/ پشت هنر زنان تمام قد می‌ایستیم
سهراب پورناظری و علی قمصری که سال‌ها پیش در گروه «همنوازان حصار» سابقه همکاری داشتند اکنون و پس از چندین سال، بار دیگر قرار است که در کنار همدیگر، اجرایی را به صحنه ببرند.
ایران آرت: کنسرت مشترک سهراب پورناظری و علی قمصری قرار است طی روزهای مشترکی با کنسرت علیرضا قربانی در مجموعه سعدآباد برگزار شود که ممکن است این سوال را ایجاد کند که آیا این اتفاق به علت فضای رقابتی بین هنرمندان موسیقی ایرانی شکل گرفته یا نه که پورناظری درباره این امر توضیح داد که «هیچ رقابتی با علیرضا قربانی نداریم.»
سهراب پورناظری در ابتدای این نشست خبری بیان کرد: به اعتقاد من در فضای کنونی ایران هیچ چیزی مهم‌تر از یک آشتی ملی نیست. به همین جهت ما سعی کردیم برای این آشتی از خودمان شروع کنیم. شرایطی که در من و علی قمصری وجود داشت و این انگیزه به قدری برای ما زیاد است که می‌توانیم بخشی از نمایندگی موسیقی ایرانی و مقامی را به دوش بکشیم. امیدوارم این حجم از تفاهم بتواند برای نسل آینده ما نقش ایفا کند.
به گزارش ایسنا، پس از آن خبرنگاران سوال کردند که پس از توقف کنسرت‌ها در جریان ناآرامی‌ها، چقدر به عنوان هنرمند موسیقی تلاش دارند که مانع توقف موسیقی شوند؟
پورناظری در پاسخ به این سوال گفت: حوادث تلخی در کشور رخ داد که هر انسانی را آزار داد و در آن زمان اصلا نمی‌شد به کار کردن فکر کرد. ولی کاری که ما انجام می‌دهیم از جنس راهگشایی بوده است. کودک که بودم وقتی پدرم به خیابان می‌رفت کارت حمل ساز داشت؛ گویی که سازش اسلحه باشد. امروز به فضایی رسیده‌ایم که شبی ۲۰۰ کنسرت در تهران برگزار می‌شود و زنان ما موسیقدان‌های درجه یکی شده‌اند که روی صحنه حضور پیدا می‌کنند. هیچوقت نباید این سنگر را خالی کنیم؛ زیرا اگر موسیقی متوقف شود دودش به چشم فرهنگ و هنر کشور می‌رود. ما باید هر طور شده این چراغ را روشن نگه داریم.
او ادامه داد: حضور زنان روی صحنه یک دستاورد بزرگ است. پشت هنر زنان تمام قد می‌ایستیم. زنان باید روی صحنه حضور داشته باشند و حضور آنها روز به رو باید پررنگ‌تر شود و در کنسرت خود نیز بدون تفکیک جنسیتی به روی صحنه خواهیم رفت. هیچگاه نباید عرصه برای فردی که هنرمند است و مسئولیت اجتماعی دارد، تنگ شود.
علی قمصری نیز درباره این دونوازی مشترک گفت: وقتی با هم بعد از سال‌ها دوباره دیدار کردیم، شروع به دونوازی سه تار کردیم و گویی تمام حرف‌هایمان را با این دونوازی زدیم و سپس شروع به حرف زدن کردیم. اغراق نیست که بگویم که چنین حسی را در این سال‌ها تجربه نکرده بودم. شرایطی که برای من بسیار بی حاشیه و آرام شروع شد و به همین شکل ادامه پیدا کرده است.
این نوازنده درباره سازبندی این کنسرت توضیح داد: ما در این کنسرت به سراغ سازهایی رفتیم که بسیاری از کشورها آنها را به نام خودشان ثبت کردند. سازهایی که ریشه تاریخی در ایران ما داشته و با هویت ملی هم راستاست. نکته‌ای که برای من اتفاق خجسته‌ای است و می‌توانم در کنار سهراب پورناظری اثری را با دو دست خلق کنم. در این کنسرت مرز بین بداهه و کار دارای کمپوزیسیون حال و هوای ویژه‌ای داشت که بسیار آن را دوست دارم.
پروژه مشترک سهراب پورناظری و علی قمصری به کارگردانی هنری رضا موسوی، از روز سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲ در محوطه باز کاخ سعدآباد با حمایت بخش خصوصی روی صحنه می‌رود. این دو هنرمند سال‌ها پیش در گروه «همنوازان حصار» سابقه همکاری داشتند. اکنون و پس از چندین سال، بار دیگر قرار است که در کنار همدیگر، اجرایی را به صحنه ببرند.
