اپراتورهای تلفن با قدرت سیاسی آهنگ های ما را می دزدند/ اعتراض های تند و تیز حمید حامی
مشخص نیست موسیقی مشروع است یا نامشروع. و ممکن است در دولت بعدی قدرت موسیقی کمتر یا بیشتر شود. هیچ چیزی در این باره مشخص نیست.
ایران آرت : حمید حامی (خواننده موسیقی پاپ) که ۲۴ و ۲۵ اردیبهشت کنسرتش را در تالار وحدت روی صحنه خواهد برد همچون بسیاری از موزیسین‌های ایرانی به شدت از وضعیت کپی‌رایت در کشورمان عصبانی و دلگیر است.
این دلگیری به قدری‌ست که در بخش‌هایی از مصاحبه‌اش با ایلنا لحن تندی پیدا می‌کند و می‌گوید "متاسفانه به دلیل قدرت سیاسی که اپراتورها دارند نمی‌توان با آن‌ها وارد مناقشه شد و فقط باید بشینیم و تماشاکنیم تا دزد مال‌مان را ببرد."
او گفت:" همه جای دنیا در آسانسور، سوپرمارکت و ... اگر موزیکی پخش می‌شود باید حق مولف طبق قراردادی پرداخت شده باشد ما از تلویزیون و آسانسور این چیزها را نمی‌خواهیم اما حداقل خواسته ما این است که وقتی تک آهنگی در فضای مجازی منتشر می‌شود مردم برای خرید آن هزینه پرداخت کنند. قطعه‌ای به‌نام «زمستون» دارم که امتیاز آن متعلق به خودم است و اسفند سال گذشته منتشر شد اما متاسفانه در حال حاضر دو اپراتور تلفن همراه بدون اینکه مجوزی از من داشته باشند این تک آهنگ را به عنوان آهنگ پیشواز تلفن همراه معرفی کرده‌اند و متاسفانه به دلیل قدرت سیاسی که اپراتورها دارند؛ نمی‌توان با آن‌ها وارد مناقشه شد و باید بشینیم و تماشاکنیم تا دزد مال‌مان را ببرد.
به نظر من؛ هزینه‌ای که آن‌ها از تک آهنگ‌های بدون مجوز ما دریافت می‌کنند نامشروع است و سود آن نیز حرام می‌شود. البته اگر مجوز هم داشته باشند ۹۵ درصد از سود آن آهنگ پیشواز به اپراتور پرداخت می‌شود، ۳ درصد به شرکت‌های واسطه و ۲ درصد به هنرمند می‌رسد که به نظر من بازهم ناعادلانه است و فکر می‌کنم هیچ‌یک از هنرمندان از این موضوع راضی نیستند. امیدوارم یک شورا، هیات و تشکیلاتی بوجود آید و هنرمندان با هم در این شورا متحد شده و دیگر اجازه استفاده از آهنگ‌هایشان را برای آهنگ پیشواز به اپراتورها ندهند.
البته تعدادی از خوانندگان همه آهنگ‌هایشان را از اپراتورها گرفته‌اند. من هم به زودی این کار را خواهم کرد.
او درباره مد شدن تک آهنگ و نبود قانون کپی رایت گفت:" ما در این مورد با ضعف در سیستم قضایی و اجرایی کشورمان روبرو هستیم و این ضعف آنقدر زیاد است که عامه مردم هم متوجه آن شده‌اند و اقدامات قضایی درباره برخی از افراد خاص تبدیل به طنز شده است. در قانون اساسی ما چیزی به اسم کپی رایت وجود ندارد؛ حال اگر بخواهیم به اجرای قانونی که اصلا وجود ندارد و موادی برای آن وضع نشده امیدوار باشیم چندین سال طول می‌کشد. البته اگر اراده نظام سیاسی ما بر اجرای بحث قانونی کپی‌رایت باشد این اتفاق قطعا می‌افتاد اما اراده‌ای در این‌باره وجود ندارد؛ چراکه مشخص نیست موسیقی مشروع است یا نامشروع. و ممکن است در دولت بعدی قدرت موسیقی کمتر یا بیشتر شود. هیچ چیزی در این باره مشخص نیست.
او پیرامون نقش فضای مجازی در انتشار غیرقانونی آثار موسیقی گفت:" خوانندگان زمانی هدف‌شان شهرت و در کنار آن قدرت و درآمدزایی بود و یکی از تریبون‌های‌شان فضای مجازی محسوب می‌شد و برای انتشار قطعات‌شان هزینه می‌کردند؛ اما در مقابل دریافتی حاصل نمی‌شد برای همین انتشار تک آهنگ‌ها در میان خوانندگان برای پیشرفت‌شان باب شد. سال‌ها از این اتفاق می‌گذرد. بعد از کپی cd و بلوتوث نوبت به فضای مجازی رسید. من در ابتدا زیر بار این موضوع نمی‌رفتم چراکه دلم می‌خواهد وقتی هزینه‌های گزافی برای تولید یک قطعه می‌پردازم؛ مردم برای شنیدن آن هزینه کنند تا حق عوامل پرداخت شود. اما متاسفانه نه تک آهنگ و نه آلبوم امنیت ندارند و قانون کپی‌رایت در کشور ما رعایت نمی‌شود و این موضوع نه تنها به داشته‌های مولف چیزی اضافه نمی‌کند بلکه از آن هم کم می‌کند. درباره ما هم این اتفاق افتاده و ما هزینه‌های سنگینی برای تک‌آهنگ‌ها و آلبوم‌ها پرداخت می‌کنیم؛ اما هیچ درآمدی از آن نداریم متاسفانه. از یک طرف دست به دست شدن تک آهنگ‌ها در فضای مجازی و از طرف دیگر پخش این تک‌آهنگ‌ها بدون مجوز در اپراتورهای تلفن همراه معضلی است."
