ببینید: معبدی تاریخی لبه پرتگاهی به ارتفاع ۳۷ متر

معبدی که 235 سال پیش بر لبه پرتگاهی با ارتفاع 37 متر مشرف به اقیانوس اطلس ساخته شده است، امروزه یکی از جاذبه‌های تاریخی این منطقه به‌شمار می‌رود.

ایران آرت: سال ۱۷۸۳ فردریک هاروی، اسقف‌لرد چهارم بریستول که به هنر ایتالیا علاقه بسیاری داشت و در خانه‌اش در داون‌هیل از نقاشی‌های رافائل، رامبراند و کاراواجو نگهداری می‌کرد در سفری که برای تعطیلات به ایتالیا رفته بود شیفته معبد، الهه اجاق و خانه‌داری رُم باستان شد و تصمیم گرفت که معبد را بخرد و این ساختمان را سوار کشتی کند و با خودش به ایرلند بیاورد و آن را در زمین‌هایش دوباره سوار کند. اما پاپ وقت با این تصمیم مخالفت کرد و اظهار داشت که این ساختمان دست‌کم دو هزار سال قدمت دارد و هیچکس نمی‌تواند به‌سادگی به رم بیاید و ساختمان‌های تاریخی را بخرد و با خودش ببرد.

فردریک هاروی که از مخالفت پاپ به‌شدت رنجیده شده بود دست خالی به خانه برگشت و بلافاصله معمارهایش را فراخواند و دستور داد که نسخه‌ای از معبد وستا را طراحی کنند و آن را لبه پرتگاه بسازند.

به گزارش سایت چمدان، این معبد جایی ساخته شد که از طرف دریا به‌ حد کافی زمین وجود داشت که او بتواند حتی در آنجا به پیک‌نیک برود. اما در اثر فرسایش پرتگاه، به‌تدریج این معبد به لبه نزدیک‌تر شد به‌طوری‌که، اکنون فاصله بسیار کمی بین ساختمان و اقیانوس زیر آن وجود دارد و این ساختمان با خطر پرت‌شدن به دریا مواجه است.

هاروی، این ساختمان را در بزرگداشت دخترعموی زیبایش فرایدزواید ماسندن که با جناب اسقف روابط افلاطونی داشت «معبد ماسندن» نامگذاری کرد.

اما این رابطه افلاطونی از نظر بسیاری از مردم چیزی فراتر از یک رابطه ساده بود و حتی از آن به‌ عنوان یک رسوایی اخلاقی یاد می‌شد. تاجایی‌که شرمساری حاصل از این رسوایی به‌شدت بر سلامت فرایدزواید که زنی بسیار شکننده بود اثر گذاشت و به مرگ زودهنگام او انجامید.

پس‌از مرگ فرایدزواید، هاروی معبد را به کتابخانه شخصی‌اش تبدیل کرد و همچنین اتاقی به آن افزود که کشیش‌های کاتولیک در آن مراسم عشای ربانی برگزار کنند و داخل این معبد را با نقاشی‌ها و قفسه‌های زیبا برای کتاب تزیین کرد.

آتشی که به‌طور ثابت در زیرزمین این ساختمان روشن بود گرمای معبد را حفظ  و به‌علاوه رطوبت را از کتاب‌ها دور می‌کرد.