پایان بندی با دکتر جکیل و آقای هاید

خودم جزو این گروه هستم. هیچ کس را قبول ندارند. حتی خودشان را

ایران آرت: بدون هیچ مقدمه‌ای این مطلب قصد دارد خیلی اجمالی به تیپ‌های نویسندگان ایرانی بپردازد. روش کار به این صورت بوده است که نویسندگان براساس گرایش‌های و جریان‌های فکری موجود در ادبیات داستانی دسته‌بندی شده‌اند، و بی‌آنکه نامی از کسی برده شود،یکی از آنها بنا به شناخت شخصی نگارنده کمی بیشتر «شخصیت‌پردازی» شده است که کم و بیش آشنایی مختصری پیدا کنیم از دست کم تیپی‌هایی که با آنها به عنوان نویسنده در فضای ادبی ایران سروکار داریم که گاهی حضوری بسیار پررنگ و تمامیت جو دارند و گاه بسیار منزوی و ایزوله عمل می‌کنند. ترتیب قرارگیری این تیپ‌ها و گونه‌بندی افراد در اینجا لاجرم، در برخی جاها یک نظم تاریخی را دنبال خواهد کرد ودر برخی موارد همپوشی به لحاظ تفاوت دیدگاه‌هایی است که در مقطعی زمانی بروز پیدا کرده است. لازم به ذکر نیست که به جز آنچه در اینجا آمده است تیپ‌های دیگری از نویسندگان نیز وجود دارند که من افتخار آشنایی با ایشان را نداشته‌ام.

تجربه‌گرایان:

طرفداران ایده بی‌قانون بودن هنر و ادبیات

کهن الگو: دکتر جکیل و آقای هاید

تکنیک مورد علاقه: دیالکتیک هزارتویی

خودم جزو این گروه هستم. هیچ کس را قبول ندارند. حتی خودشان را. سردرگم. مملو از تناقض و نقطه ضعف. پیگیران اهداف خوب از مسیرهای عموما اشتباه. دیگران معتقدند با استعدادند، اما خودشان می‌دانند از این خبرها نیست و اصلا استعدادی هم در کار نیست، منتها همینی که هست از نود درصد دیگران بهتر است، دست کم برای خودشان. اصولا برای خودشان کار می‌کنند و هدف خاصی را هم در زمینه توفیق ادبی دنبال نمی‌کنند، فقط می‌خواهند سر در بیاورند و به محض آنکه در می‌اورند، بی‌خیالش می‌شوند. مخاطب‌شان عموما به تعداد انگشتان دو دست هم نمی‌رسد، اما همین تعداد تا آخر با ایشان می‌مانند که دستاورد بزرگی نیست؛ این تعداد مخاطب را بدترین نویسنده‌ها هم می‌توانند داشته باشند. علاقه‌مند به نویسنده‌هایی که هیچ وقت اسم آنها را لو نمی‌دهند.

قسمت قبلی این نوشتار را اینجا بخوانید.