رضا براهنی و سوء‌قصد به ذات همایونی

بچه مثبت‌های کلاس داستان‌نویسی چه کسانی هستند؟

ایران آرت: بدون هیچ مقدمه‌ای این مطلب قصد دارد خیلی اجمالی به تیپ‌های نویسندگان ایرانی بپردازد. روش کار به این صورت بوده است که نویسندگان براساس گرایش‌های و جریان‌های فکری موجود در ادبیات داستانی دسته‌بندی شده‌اند، و بی‌آنکه نامی از کسی برده شود،یکی از آنها بنا به شناخت شخصی نگارنده کمی بیشتر «شخصیت‌پردازی» شده است که کم و بیش آشنایی مختصری پیدا کنیم از دست کم تیپی‌هایی که با آنها به عنوان نویسنده در فضای ادبی ایران سروکار داریم که گاهی حضوری بسیار پررنگ و تمامیت جو دارند و گاه بسیار منزوی و ایزوله عمل می‌کنند. ترتیب قرارگیری این تیپ‌ها و گونه‌بندی افراد در اینجا لاجرم، در برخی جاها یک نظم تاریخی را دنبال خواهد کرد ودر برخی موارد همپوشی به لحاظ تفاوت دیدگاه‌هایی است که در مقطعی زمانی بروز پیدا کرده است. لازم به ذکر نیست که به جز آنچه در اینجا آمده است تیپ‌های دیگری از نویسندگان نیز وجود دارند که من افتخار آشنایی با ایشان را نداشته‌ام. 

رئالیست‌های تاریخی:

طرفداران ایده سنت داستان‌نویسی ایرانی

کهن الگو: جوان جدی

تکنیک مورد علاقه: پهن کردن و جمع کردن

بچه درس خوان‌ها، مثبت‌ها، بی‌حاشیه‌ها، شاگردان منضبط کلاس‌های داستان‌نویسی. با جدیت سعی می‌کنند عناصر داستان‌نویسی را پیاد کنند و از نویسندگان خوب پیش از خودشان بیاموزند. معمولا یا اولین رمان‌شان تازه منتشر شده یا در دست چاپ است یا هنوز دارند آن را می‌نویسند. در مطبوعات قلم می‌زنند و کتاب‌های دیگران را معرفی می‌کنند یا با دیگر نویسندگان پای گفت‌وگو می‌نشینند. از زمان «سوء‌قصد به ذات همایونی» خیلی‌ خوش‌شان آمده است و دوست دارند همچو رمانی بنویسند، البته با نگاه شخصی خودشان. علاقه‌مند به احمد محمود و رضا براهنی.

قسمت قبلی این نوشتار را در اینجا بخوانید.