نوروز با هوشنگ چالنگی در ایران‌آرت

هوشنگ چالنگی متولد 1319 در مسجدسلیمان است. از او می‌توان به عنوان یکی از خلاق‌ترین شاعران معاصر زبان فارسی یاد کرد، شاعری که در چند دهه اخیرمورد تحسین سلیقه‌های مختلف شعری معاصر قرار گرفته است. چالنگی را به واسطه شعرهای "محض" و بالذاتش در جرگه‌های مختلفی از جریان‌های شعری معاصر قرار داده‌اند، و احتمالا به دلیل انتشار شعرش در جزوه شعر دیگر و همین طور دوستی او با تنی چند از شاعران موسوم به "شاعران دیگر" همیشه نام او را در میان شاعران "شعر دیگر" می‌بینیم، نام‌هایی چون  بیژن الهی، محمود شجاعی، بهرام اردبیلی، پرویز اسلامپور، فیروز ناجی، هوشنگ آزادی‌ور، حمید عرفان و چند تن دیگر.

چالنگی در گفت و گو با ما گفت: به نظرم هر کسی که کار شعر و شاعری را جدی بگیرد، خود به خود به سمت یک نوعی از زبان‌آوری هم می‌رود. کلاً کار شعر، کار زبان‌آوری هم هست.

او گفت: شما اگر در خواندن و در نوشتن تمرین کنید، ممکن است کارتان به سمت و سویی پیش برود که ببینید همچنان‌که شعر زیباست، زبان‌آوری قابل‌توجهی هم دارد. بنابراین شاعر اگر کاربلد باشد و کارش را جدی بگیرد، این زبان‌آوری به صورت ناخودآگاه و خودجوش در او به وجود می‌آید.

چالنگی درباره  تأثیر نیما یوشیج بر شعر خود و شاعران شعر دیگر می‌نویسد: " در رابطه با شعر نیما می‌توانم بگویم شعر دیگری‌ها از آنان بودند که به‌شدت شعر نیما را دوست می‌داشتند. اکثر دوستان شعر دیگر به‌خصوص بیژن الهی و بهرام اردبیلی بهترین‌های نیما را از حفظ بودند و بر سر بعضی واژه‌ها و دیگر مسایل مربوط به شعر او گفتگو داشتند. من خود نیز کارهایی از نیما را که هنوز در حفظ دارم مربوط به زمان‌هایی است که هنوز ۳۰ساله نشده بودم. زمانی که ۱۷–۱۸ساله بودم بیشتر اشعاری را که لحن حماسی مثل "آی آدم‌ها" یا "ول کنید اسب مرا" داشتند دوست می‌داشتم و بعدها به سوی اشعاری که عمق و شاعرانگی بسیار بیشتری داشتند جذب شدم مثل "به شب آویخته مرغ شباویز" یا "چوک و چوک گم کرده راهش"... ."

از آثار منتشر شده  چالنگی  می‌توان به "زنگوله تنبل" (نشر سالی)، "آبی ملحوظ" (نشر سالی) و گزینه اشعار او در انتشارات مروارید اشاره کرد.