بازیگر نقش متجاوز فیلم «فروشنده» و یک فاجعه هسته‌ای!
حادثه اتمی چرنوبیل حادثه هسته‌ای فاجعه‌باری بود که در روز ٦ اردیبهشت ١٣٦٥ (٢٦ آوریل ١٩٨٦) در نیروگاه چرنوبیل در اوکراین رخ داد.
ایران‌آرت: فرید سجادی حسینی، کارگردان تئاتر و بازیگر سینمای ایران در روزنامه اعتماد، دو کتاب را برای خواندن در تعطیلات نوروز پیشنهاد کرده است:
کتاب «صداهایی از چرنوبیل» را برای مطالعه پیشنهاد می‌دهم. در این کتاب که شامل گفت‌وگوهایی با بازماندگان حادثه چرنوبیل است، مطالب به خوبی کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند طوری که تاثیر غریبی بر خواننده می‌گذارند و به نظر من مطالعه‌اش بسیار آگاهی‌بخش است. مدت‌ها دنبال کتاب خوبی برای مطالعه بودم و پیش از شروع اجراهای نمایش «ترن» با این کتاب مواجه شدم که واقعا توصیه می‌کنم. «صداهایی از چرنوبیل» نوشته سوتلانا الکسیویچ، برنده نوبل ۲۰۱۵ است که روایتی متفاوت از فاجعه اتمی چرنوبیل را ۲۹ سال پس از حادثه روایت می‌کند.
حادثه اتمی چرنوبیل حادثه هسته‌ای فاجعه‌باری بود که در روز ٦ اردیبهشت ١٣٦٥ (٢٦ آوریل ١٩٨٦) در نیروگاه چرنوبیل در اوکراین رخ داد. انفجار و آتش‌سوزی در در رآکتور شماره ٤ نیروگاه چرنوبیل باعث پخش مواد رادیواکتیو در بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا شد. تصویر رسانه‌ای بازتاب داده شده از این حادثه هیچگاه حتی پس از گذشت سال‌ها از این حادثه کامل نبود و نتوانست عمق فاجعه رخ داده را به نمایش بگذارد. داستانی که رسانه‌ها و دولت وقت از این حادثه روایت کردند با داستانی که شاهدان عینی ماجرا امروز روایت می‌کنند، بسیار متفاوت است.
در آن زمان کمتر کسی از میان مردم می‌دانست چه خبر است. مقامات دولتی در تلاش برای حفاظت از خود مردم را فریب دادند. آنها به مردم اطمینان دادند همه‌چیز تحت کنترل است و هیچ خطری آنها را تهدید
نمی‌کند.
با این حال تاکنون آثار مختلفی درباره این حادثه منتشر شده است، یکی از مهم‌ترین آنها «صداهایی از چرنوبیل» نام دارد؛ کتابی که نویسنده بلاروسی آن سوتلانا الکسیویچ از سوی آکادمی سوئد برنده جایزه ادبی نوبل ٢٠١٥ اعلام شد.
سوتلانا الکسیویچ خود در گفت‌وگویی درباره این کتاب گفته است: این کتاب درباره چرایی و چگونگی فاجعه چرنوبیل نیست. این کتاب درباره جهان بعد از حادثه چرنوبیل، درباره اینکه چگونه مردم با آن روبه‌رو شدند و با آن زندگی کردند.
درباره آسیب‌ها و صدماتی که چرنوبیل به طبیعت و ژنتیک انسانی وارد کرد، هم نیست بلکه درباره این است که چگونه این تجربه‌ها روی زندگی ما و روح و روان‌مان تاثیر گذاشت. در حالی که چرنوبیل ترس‌ها و احساسات تازه‌ای را درون ما شکل می‌دهد، اما برخی ترس‌های قدیمی را از بین می‌برد.
ترس از دولت کمونیستی از بین رفت وقتی مردم با این انتخاب مواجه شدند که آیا فرار کنند و خانواده‌شان به مکانی امن انتقال دهند یا به حزب و حکومت وفادار باشند و در چرنوبیل بمانند. مردم فرار را انتخاب کردند، چون ترس از رادیواکتیویته باعث شد ترس مردم از روسای حزب کمتر شود. این مقامات حاضر شدند کارت‌های شناسایی حزب را کنار بگذارند تا متهم نشوند که روی جدیت فاجعه چرنوبیل تاکید کرده‌اند.
