هنرمندان عمر نوح ندارند

حسین هاشم پور

ایران آرت: همچنان بهار است اما بوی پاییز پیچیده؛ هنرمندان یکی پس از دیگری چون برگ از درخت زندگی می ریزند؛ و همچنان تا می میرند به یاد می آیند و عزیز می‌شوند.

یک

استاد پرویز کلانتری چند روز پیش از آنکه بیمار شوند،به هنرآنلاین آمده بود، می خواست درد دل کند، از خیلی چیزها گفت از جمله طرح یادمان شهری که به آقای مسجد جامعی در شورای شهر داد و دهم آذر 1392 در گفتگو با آزاده جعفریان در شرق هم به چاپ رسید، طرحی در گرامی داشت هنر و هنرمندان که خبری از رد یا تاییدش نبود؛ می گفت:"به جای شهردار تهران بودم، می گشتم ببینم فریدون مشیری، با دیدن کدام کوچه، شعر کوچه را سروده، "بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم..." ، حتما نام آن کوچه را فریدون مشیری میذاشتم، هویت شهری با همین کارها شکل می گیرد. "

استاد گلایه داشت تهران به این بزرگی چرا خیابانی به نام" عباس کیارستمی" ندارد؟ خیابان محمد رضا شجریان و یا میدانی به نام اصغر فرهادی؟... و حال حتما باید پرسید نشانی بوستان پرویز کلانتری چیست؟... واقعا نام یک کوچه برای این بزرگان مان کم است ولی از آن هم خبری نیست!

دو

و فردای درگذشت حمید سبزواری خواندم قرار است جایی در تهران را به نامش بنامند، گویا همه 91 سالی که او زنده بود چنین ابتکاری به ذهنی خطور نکرد! سه

بی وفایی به هنر و هنرمند به همه جا تسری یافته، مثلا همین تلویزیون که دار و ندارش را مدیون هنرمندان است، و این روزها ناپرهیزی می کند و خبر درگذشت حبیب را پخش و برای کیارستمی آرزوی سلامتی می کند، از پخش تیزر تبلیغاتی فیلم ها امتناع کرد کرد تا راهی غیر از ماهواره جلوی پای سینماگران نماند؛ راستش سهم صدا و سیما در توقیف "آآدت نمی کنیم" و جفا به سینمای ایران را نباید از خاطر برد.

چهار

اما این همه داستان نیست، آن سوتر از مجلس نوآمده خبر می رسد نمایندگان مردم رغبتی برای حضور در کمیسیون فرهنگی ندارند؛ همه اینها یعنی دیوار جامعه مان را کج بالا برده ایم و روزگار فرهنگ و هنر مان حالا حالاها همین حال نزار است.

پنج

به خدا هنرمندان عمر روح ندارند، باید در بودشان ببینند در ایران هم هنر بر صدر می نشیند.

این یادداشت امروز سه شنبه 25 خرداد در روزنامه شرق ص14 به چاپ رسیده است.