|
روی برگه نوشته شده: «میخواهم مثل بوتفلیقه باشد، هر زمان ازش خواستم که برود، بیشتر وابسته شود». این شعار، با مهارتی زبانی، هم به حکومت 20ساله عبدالعزیز بوتفلیقه اعتراض میکند و هم از معشوقش میخواهد مثل بوتفلیقه ولکنِ ماجرا نباشد!
گلستان، پس از آن برنامهی تداکس که خیلی دیده شد تا حالا هیچگاه از صدر اخبار هنری پایین نیامده است
این یادآوری به ما هشدار میدهد حتی اگر فرهنگسازی در این باره بین مردم صورت گرفته و اغلب مردم چنین تقابلهایی را پوچ میدانند، منتها بین مسؤولان همچنان باقی است. اینها خطرناک است. مسؤولان و فعالان فرهنگی، تابلوی جامعه خود هستند. یا دستکم باید باشند.
همه آنچه را در این گزارش میگوییم، بگذارید پای صراحت لهجهای که همواره از ایرانآرت سراغ دارید؛ خب، گاهی هم واقعیت مثل یک سیلی مینشیند روی گونهها...
پست های اخیر محمدجواد ظریف در اینستاگرام، هم از نظر گرافیکی بدرنگ و لعاب و ناقص است و هم برش درستی ندارد
تحلیل صابر محمدی از شیوههای اعتراضِ یک بازیگر و فعال توییتری
نبض موسیقی متفاوت ایران این روزها در استودیو پاپ و یکی دو مرکز ضبط دیگر میزند؛ جایی که بهداد با دوستان کاربلدش در حال به سرانجامرساندن آثاری تازه است
با وجود پاسخهای حامد بهداد ما در ایرانآرت همچنان معتقدیم یکی از بازیگران ما که اتفاقا یکی از بهترینهای ما هم هست، زبان تازهای برای جدل یافته است؛ زبانی که هم خلاقانه و هوشمندانه به نظر میرسد و هم میتواند راه گفتوگو را باز کند...
هفته گذشته در ایرانآرت خواندید که کمال تبریزی، کارگردان فیلم «ماموز» از بازیگر فیلمش یعنی حامد بهداد تعریف کرده و تا آنجا پیش رفته که او را با آنتونی کویین مقایسه کرده است...
رییس نوبلیها نوشته که طنز انسانگریزانه و بدبینی مفرط در آثار بکت چشمگیر است. میبینید چه بدسلیقه و دچار کلیشه است این آقای رییس!