نویسنده ایرانی باید دندان حمایت دولتی را بکشد/ کسی با چاپ یک کتاب نویسنده نمی‌شود
فرشته احمدی کمبود حمایت های دولتی در عرصه فرهنگ و هنر مشهود خواند.
ایران آرت: فرشته احمدی، درباره تب نوشتن و نویسنده شدن اظهار کرد: این اتفاق به خودی خود، اتفاق بدی نیست. می‌توان گفت تب نوشتن در مقایسه با بالا رفتنِ تبِ چیزهای دیگر مانند تب پول، مهاجرت و شهرت، تب سالم‌تری است، زیرا افراد درونیات خود را بیان می‌کنند.
احمدی با بیان این‌که برون‌گرایی شدیدی در جامعه باب شده است گفت: فضای مجازی فرصتی است برای آزمودن برون‌گرایی افراد. از طرف دیگر واکنش‌هایی که از دیگران دریافت می‌کنند باعث ترغیب آن‌ها به نوشتن می‌شود. به نظرم جرات نظر دادن و ابراز وجود کردن نیز بیشتر شده است.
او در ادامه بیان کرد: موضوع میل به نویسنده شدن و چاپ کردن کتاب، جدی است و با آن‌چه در فضای مجازی اتفاق می‌افتد، متفاوت است. همه دوست دارند کاری انجام دهند و به نظر می‌رسد نوشتن کار ساده‌ای است که هزینه و سرمایه زیادی نیاز ندارد؛ به همین دلیل وارد این عرصه می‌شوند و شروع به طبع‌آزمایی می‌کنند؛ اما مسئله مهم این است که چقدر نوشتن را جدی می‌گیرند و در این مسیر می‌مانند.
احمدی با بیان این‌که کسی که یک یا دو کتاب منتشر می‌کند نباید مورد قضاوت قرار گیرد، گفت: کسی که کتاب چاپ می‌کند حتما نویسنده نیست، باید بگذاریم مدتی بگذرد و فرد چند کتاب داشته باشد، منتقدان کارهایش را بخوانند و درباره آن‌ها بنویسند، برخی از کارها در طول زمان نشان می‌دهند چه عیاری دارند. تازه آن زمان می‌توان عنوان نویسنده را برای فرد به کار برد.
او اظهار کرد: نویسنده‌های بسیاری به‌ویژه زن‌ها در یکی دو دهه اخیر وارد عرصه نویسندگی شده، یک کتاب منتشر کرده‌اند و دیگر خبری از آن‌ها نیست. به‌نظرم تا زمانی که نوشتن تداوم نداشته باشد، یکی دو کتاب آن‌ها هم در حد همان دلنوشته باقی می‌ماند.
این نویسنده همچنین بیان کرد: فکر می‌کنم ما در حال سپری کردن سال‌های بد و سختی هستیم، بلبشویی از فکرها و حرف‌های سطحی از طرفی و اتفاقات عمیق‌تری از طرف دیگر دارد رخ می‌دهد و کسی چندان به آن‌ها توجه ندارد. باید چند سالی بگذرد تا ببینیم چیزی از این بلبشو و آشوب بیرون می‌آید یا خیر، چه‌کسانی در این عرصه باقی می‌مانند و این فضای پر از تنش را تحمل می‌کنند.
او درباره این‌که چگونه می‌توان نویسندگانی را که در کتاب اول متوقف شده‌اند در مسیر درست قرار داد، گفت: چرا باید آن‌ها را در مسیر قرار بدهیم و نگه داریم؟ من مخالف این موضوع هستم که کسی را به زور در مسیر نگه داریم. هنرمند واقعی کسی است که با تمام مخالفت‌ها و ممانعت‌ها، در مسیر باقی بماند؛ زیرا کسی باید این کار را انجام بدهد که به آن نیاز دارد.
فرشته احمدی درباره این‌که چرا برخی کار نوشتن را ادامه نمی‌دهند نیز اظهار کرد: یکی از علت‌ها این است که پشتیبانی خوبی از ادبیات این مملکت نمی‌شود. کسی که شروع به نوشتن می‌کند، باید از ابتدا دندان این را که از او حمایت شود، بکند زیرا نه حمایت مالی خاصی از او خواهد شد و نه درآمد خوبی خواهد داشت، بنابراین این مسیر پر از خار و خاشاک را باید به تنهایی طی کند. موفقیت‌ها در این عرصه کوتاه و زودگذر هستند، بنابراین ترک کردن صحنه حتی برای نویسنده قدیمی‌تر چندان دور از ذهن نیست.
او خاطرنشان کرد: نبود حمایت و اعلام دائمی این‌که جامعه ما نیازی به این قشر ندارد دلیل اصلی متوقف شدن نویسندگان در یکی دو کتاب است. جامعه با عکس‌العمل‌های خود می‌گوید که شما چیزی مانند تزئینات می‌مانید و نیاز چندانی به شما نیست.
این نویسنده تأکید کرد: نظام آموزش و پروش و خانواده به کتاب‌نخواندن دامن می‌زنند زیرا به نفع هیچ‌کدام نیست که دانش‌آموزان کتاب بخوانند، بنابراین برای آن تبلیغی نمی‌شود. آدم‌های محدودی که وارد این مسیر پرماجرا می‌شوند، کتاب خواندن انتخاب شخصی‌شان بوده است و به سنت خانواده و آموزش و پرورش نگاه نکرده‌اند.
