الوند: ابتذال نتیجه مستقیم سانسور است
اکسیدان گرچه سعی کرده مانند فیلم مارمولک جاذبه روحانیت مسیحیت را ترسیم کند اما برخی گفت‌وگوها و صحنه‌ها که خالی از سخافت نیست.
ایران‌آرت: جریان ساخت‌وساز فیلم در ایران، روال عجیب‌وغریبی دارد. از خیل عظیم فیلم‌های ساخته‌شده تنها تعداد معدودی به سلامت به اکران می‌رسند و بسیاری دیگر در گذرگاه پروانه ساخت و نمایش مسیری دشوار را طی می‌کنند و حتی گاهی مشخص نیست فیلم به سلامت تا پایان اکران دوام بیاورد! در چندروز گذشته حواشی دو فیلم «مادر قلب‌اتمی» و «اکسیدان» توجه بسیاری را به سمت این دو فیلم معطوف کرد. فیلم «اکسیدان» در این مدت با استقبال خوب مخاطبانش روبه‌رو شده است و از سوی دیگر جامعه ارامنه انتقادهایی را به فیلم وارد دانستند و برخی از نمایندگان مجلس نیز موافق یا مخالف، نظراتشان را درباره فیلم بیان کردند، اما جلسه اخیر منوچهر محمدی، تهیه‌کننده این فیلم سینمایی، با نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس بسیاری از سوءتفاهمات را رفع کرد اما شاید نکته قابل‌توجه در میان نظرات متفاوتی که نسبت به این فیلم وجود دارد، یادداشت اینستاگرامی علی مطهری، نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی، درباره دو فیلم توجه بسیاری را به خود جلب کرد. مطهری فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» را موجب آشنایی جوانان با حوادث سال‌های اول انقلاب دانست و درباره فیلم «اکسیدان» گفت: اگرچه این فیلم از نظر ایجاد نشاط توفیق داشته، اما برخی گفت‌وگو و صحنه‌های آن در فرهنگ عمومی مردم تأثیر منفی دارد، اکسیدان گرچه سعی کرده مانند فیلم مارمولک جاذبه روحانیت را- که البته این‌بار شامل روحانیت مسیحیت نیز می‌شود- ترسیم کند اما برخی گفت‌وگوها و صحنه‌ها که خالی از سخافت نیست و می‌تواند در فرهنگ عمومی مردم تأثیر منفی داشته باشد از ارزش این فیلم کاسته است.اما سؤال اینجاست که مرز بین سینمای مبتذل و سینمای کمدی که در تمام دنیا مشخصه‌های خاص خودش را دارد و در ایران به دلیلی نمی‌توان از تمام المان‌های سینمای کمدی استفاده کرد، چیست؟ آیا می‌توان تمامی فیلم‌های کمدی را در دسته‌بندی سینمای مبتذل جای داد؟
خشایار الوند در گفت‌وگو با «شرق» از دیدگاهی دیگر به این موضوع نگاه می‌کند: «باید به این نکته توجه کرد که ابتذال نتیجه مستقیم سانسور است و بسیاری از فیلم‌های ما در سال‌های اخیر دچار این اتفاق شده‌اند و البته نمی‌توان تمامی فیلم‌های کمدی را در دسته فیلم‌های مبتذل جای داد».
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش اضافه می‌کند: «به نظرم بهتر است موضوع را از بُعد دیگری بررسی کرد. در کنار فیلم‌های کمدی که حرفی برای گفتن داشته‌اند، در سال‌های اخیر فیلم‌های مبتذلی نیز ساخته شده و باید دید به چه دلیل مردم به این فیلم‌ها اقبال نشان می‌دهند؟ و ما با سلیقه تماشاگر چه کرده‌ایم؟ تمامی فیلم‌ها از وزارت ارشاد مجوز ساخت و نمایش می‌گیرند و نظارتی روی آنها صورت می‌گیرد».
الوند درباره حواشی اخیر فیلم «اکسیدان» می‌گوید: «فارغ از فیلم‌هایی که در ماه‌های گذشته اکران شده‌اند، خاصه در مورد فیلم اکسیدان که این روزها روی پرده است تصور می‌کنم با فیلمی روبه‌رو هستیم که بازی بسیار خوبی را از بازی دو بازیگر اصلی‌اش به نمایش می‌گذارد و البته انتقاد کوچکی نسبت به فیلم‌نامه دارم، اما نمی‌توان آن را در دسته‌بندی فیلم‌های سخیف دانست؛ اتفاقا به مسئله‌ای اشاره می‌کند که سال‌ها پیش آقای میرباقری در فیلم «آدم‌برفی» به آن پرداخت؛ آدم‌هایی که برای خروج از کشورشان به هر اتفاقی تن می‌دهند و اگر قرار بود من چنین فیلم‌نامه‌ای بنویسم شاید بخش دگرباشی برایم پررنگ‌تر بود و شاید کمی به دوستان مسیحی حق می‌دهم که انتقادی هم داشته باشند، اما قطعا ذهنیت و نیت سازندگان این فیلم توهین به مذهب خاصی نبوده است».این نویسنده در پایان با اشاره به دشواری فیلم‌سازی در ایران ادامه می‌دهد: «به نظرم هرکس با پروسه پروانه ساخت و نمایش و تأمین هزینه‌های ساخت فیلم آشنا باشد می‌داند که چقدر بازگشت سرمایه در سینمای ایران دشوار است و قطعا سینمای کمدی با توجه به فضایی که در کشور ما وجود دارد بیشتر مورد اقبال تماشاگران قرار گرفته است و سازندگان این آثار هم می‌دانند که با ساخت چنین فیلم‌هایی می‌توانند گوشه‌چشمی به بازگشت سرمایه داشته باشند».
