هشدار زیست محیطی، سوژه‌ای برای هنر/ دوسالانه بین‌المللی استانبول/حضور دو زن هنرمند ایرانی
بزرگترین رویداد فرهنگی منطقه خاورمیانه با عنوان "هفتمین قاره"، با حضور 56 هنرمند در استانبول گشایش یافت.
ایران آرت: شانزدهمین دوسالانه بین‌المللی هنری استانبول با عنوان "هفتمین قاره" به ابتکار و سرپرستی هنرمند فرانسوی، نیکولاس بوریادو، روز ۱۴ سپتامبر در این شهر گشایش یافت. در این بزرگترین رویداد فرهنگی منطقه، ۵۶ هنرمند از سراسر جهان در بیش از ۲۲۰ اثر خود به پیامدهای ویرانگر دگرگونی های محیط زیستی پرداخته‌ا‌ند که در اثر فعالیت‌های سودجویانه انسانی در نظام سرمایه‌داری در زمانه جهانی شدن رخ داده و می‌دهند.
به این ترتیب می توان بی‌ینال امسال را هشدار هنرمندانی ارزیابی کرد که با استفاده از رنگ و روغن و گچ و سیمان، هم چنین فیلم های ویدیویی، چیدمان های گویا و اجرای پرفورمنس‌های روایتی می‌کوشند اهمیت و جایگاه محیط زیست را در زندگی بشر نمایان سازند.
کره زمین؛ ده هزار سال بعد
به گزارش ایران آرت، بی‌بی‌سی نوشته است: بازتاب جلوه های این دگرگونی‌های اساسی در آثار اغلب هنرمندان دوسالانه استانبول چشمگیر است. به عنوان مثال، در چیدمان "یازده خورشید" از هنرمند زن تُرک موگ ایلماز، به تعبیری اثر می تواند "کشف" باستان شناسانی تلقی شود که ده هزار سال آینده به طور تصادفی به بقایای کره زمین دست می‌یابند؛ کره ای که در آن از انسان خبری نیست و گیاهان و حیوانات در محیطی خشک و بی‌آب و علف از چوب و سنگ و آهن ساخته شده‌اند.
آنا بلا گایگر برزیلی، دورنمایه چیدمان خود را به همین موضوع اختصاص داده است. این کار که "تقریبا" نام دارد، مسایلی چون زندگی و بقا را در چارچوب روایت‌های تاریخی عینیت یافته، مطرح می کند.
اغلب موادی که هنرمندان این دو سالانه در کنار ابزار کلاسیک (بوم و رنگ و روغن و ...) به عنوان عوامل انتقال مفاهیم تجریدی هنری مورد استفاده قرار داده اند، از مواد ساختمانی مانند سیمان، خاک رس و دیگر مصالح بنایی تشکیل شده‌اند: اثر "پسا فردیت" از آنیشکا کورانت، هنرمند لهستانی ساکن نیویورک، که روی یک قطعه سنگ براق و سیاه، نقش و نگارهایی با الهام از نقاشی های بدوی حک کرده است. چیدمان "آفریننده" از کلودیا مارتینز گارای، هنرمند پرویی، تلی از خاک سیاه را در میان اتاقی پشته کرده که در دل آن اجساد انسان و حیوان و ریشه گیاهان مرده دفن شده‌اند. بیننده تنها گوشه هایی از بقایای حیات پیشین را که از خاک بیرون زده، می بیند.
مجسمه های یوهانس بوتنر آلمانی، هر چند ترکیبی از گچ و سیمان و چوب و فلز است به طبیعت وحشی انسان نظر دارد. این چیدمان، از هفت مجسمه انسانی که اسکلت آن ها از فلز و گچ و چوب ساخته شده، تشکیل می‌شود که در هیئت رزمندگان افسانه ای یا پلیس ضد شورش ظاهر می‌شوند .
هنرمندان ایرانی
در این دو سالانه، هم چنین دو هنرمند ایرانی شرکت دارند: صنم خطیبی متولد تهران که در حال حاضر در بروکسل زندگی می‌کند .
کارهای صنم خطیبی (نقاشی، گلدوزی، ملیله دوزی، مجسمه سازی و چیدمان)، اغلب ساختارهای قدرت را زیر سؤال می‌برند و به رابطه میان تسلط و تسلیم شدن در جهان تضادها می‌پردازند. او یک تابلوی نقاشی، دو مجسمه برنزی و یک تابلوی کوسنی با عنوان "خواب دیدم در چشمت چاقو فرو کردم" را به نمایش گذاشته است. خطیبی در این تابلو، جهانی پر رمز و راز و افسانه‌ای آفریده که طبیعت در آن حضوری قاطع دارد و انسان بدوی برهنه، در پی یافتن جایگاه خود سرگشته در آن پرسه می‌زند و می‌کوشد هستی خود را با اعمال زور و خشونت به ثبوت برساند.
طلا مدنی در نقاشی‌ها و انیمیشن‌های خود، بیشتر ساختارهای قدرت را به چالش می‌کشد. او با طرح تصاویر ساده که با تکنیکی پیچیده به اجرا در می‌آیند، اقتدار سیاسی را در متنی پر تضاد به سخره می‌گیرد. این مفاهیم و طرح ها اغلب در کارهای انیمیشنی او به کار گرفته می‌شوند. نقاشیهای مدنی که معمولا روی دو بوم عمود بر یکدیگر نمود می یابند، با لولایی به هم وصل اند و می‌توانند مانند یک کتاب باز و بسته شوند.
او با دو اثر با عنوان های "پرده زاویه دار (مردم می دوند)" و "پرده زاویه دار(خط ها)" در دوسالانه شرکت کرده است.
