بازیگرهای دیجیتال وارد سینما میشوند؟/ خواننده مرده‌ای که زنده شد و جلوی دوربین رفت!
شاید تصویر اینکه یک ستاره سینمای مجازی وجود داشته باشد سخت است اما مدیر کمپانی جلوه‌های ویژه دیجیتال "دومین" احتمال وجود همچین پدیده‌ای را رد نمی‌کند.
ایران آرت: امروزه ما در فیلم‌ها و بازی‌های کامپیوتری حضور انسان بازیگرهای دیجیتالی را پررنگ‌تر ازگذشته می‌بینیم، آیا ما در آستانه ظهور اولین ستاره‌های مجازی سینما قرار داریم؟
گاردین می‌نویسد وقتی شما یک فیلم پرفروش ابرقهرمانی مدرن نظیر مجموعه فیلم‌های انتقامجویان را می‌بینید، خیلی سخت است به این باور برسید که تقریبا تمام چیزهایی که شما در حال مشاهده آن در این فیلم هستید از افکت‌های فیلم تا موجودات فانتزی، زائیده تصوراتی است که در کامپیوتر ترسیم شده است. اما حتی در همین مجموعه فیلم‌ها، تمام بازیگران صددرصد واقعی هستند. ما اکنون نیز خواننده‌های مجازی ستاره‌ای را نیز در عرصه موسیقی پاپ نظیر هاتسونه میکو داریم، اما هیچ‌گاه تاکنون یک ستاره سینمای مجازی نداشته‌ایم.
شما تا به امروز نمونه‌هایی از آنچه تکنولوژی می‌تواند در این عرصه انجام دهد را دیده‌اید؛ پیتر کوشینگ یا تصویر وی در فیلم روگ وان یکی از سری داستان‌های جنگ ستارگان 20سال پس از مرگش دوباره ایفای نقش کرده است. توپاک شکور هم از بالای قبر در فیلم گوچلا در 2012ایفای نقش کرده است. در زمینه اخبار جعلی نیز سابقه دستکاری تصاویر خبری با استفاده از تکنولوژی روز در دست است. خاطره ویدئوی جعلی از اوباما که جوردن پیل به طور استادانه‌ای ساخته و تدوین کرده بود همچنان در اذهان زنده است. با این همه پیشرفت در این عرصه آیا تکنولوژی می‌تواند دست به یک نوآوری بدیع و عصری از خلق بازیگران ستاره مجازی را کلید بزند؟
کنسرت توپاک شکور رپر فقید آمریکایی (1971-1996) با استفاده از فناوری هولوگرام در فستیوال کوچلا 2012
به گزارش همشهری، توپاک شکور یک انسان دیجیتال است و توسط کمپانی جلوه‌های ویژه دیجیتال "دومین" ساخته شده است. چنین تکنولوژی‌ای همچنان به طور روزافزونی در حال توسعه است.دارن هندلر، مدیر این کمپانی می‌گوید: مهم‌ترین چیز در ساخت هرگونه انسان دیجیتالی کارایی آن و عملکردش است که باید بسان یک انسان باشد.
بر همین اساس شخصی باید پشت این قضیه باشد. معمولا در این گونه موارد فردی در نقش فرد درگذشته بازی می‌کند. فردی که تمام حرکات آنان را مورد مطالعه قرار داده است؛ تیک‌های صورت‌شان، حرکات بدن‌شان و ... . در واقع ما بر اساس بازی و حرکات بدن و صورت یک فرد است که انسان دیجیتال می‌سازیم.
در سینمای مدرن، انسان‌های دیجیتال شده جایی برای خود دست و پا کرده‌اند. هندلر بر این نکته تاکید دارد که مهارت در اجرا باعث ساخت یا شکست یک انسان دیجیتال می‌شود. انسان دیجیتال بدون وجود یک انسان واقعی زنده یا مرده به درد نمی‌خورد و در واقع انسان دیجیتال مانند لباسی است که بر تن انسان واقعی می‌رود. البته انسان‌های دیجیتالی که فرم و شکل خود را از انسان واقعی گرفته باشند می‌توانند به صورت کنترل از راه دور (از طریق بازسازی کامپیوتری چهره، میمیک چهره، حرکات دست و یک انسان واقعی درکامپیوتر) کاملا مستقل عمل کنند، سخن بگویند و حالات صورت خود را نشان دهند. با این حال استفاده از آن‌ها بیشتر محدود به پروژه‌های تحقیقاتی است.
هنوز یک انسان کامل دیجیتال که در حال طی کردن مراحل آزمایشی خود است، در معرض دید عموم قرار نگرفته است. در واقع باید یک پس‌زمینه از انسان واقعی در سینما وجود داشته باشد تا بتوان با استفاده از حالات صورت و حرکات بدن، یک بازیگر مجازی ایجاد کرد. هنور تکنولوژی‌ای به وجود نیامده است که بر مبنای آن یک انسان کاملا دیجیتال بدون نیاز به انسان واقعی تولید شود.
آیا روزی ترکیبی از انسان‌های دیجیتالی که از راه دور کنترل میشوند با انسان‌های واقعی ایجاد خواهد شد؟ تا بتوان از این ترکیب یک بازیگر سینمای کاملا مجازی تولید کرد. اگر بخواهیم به صورت تئوریک به آن نگاه کنیم، در صورت محقق شدن چنین ترکیبی بازیگران دیجیتال از بازیگران واقعی بی نیاز خواهند شد.
هندلر می‌گوید: هنوز به رسیدن به مرحله تولید یک بازیگر دیجیتال کامل راه درازی در پیش داریم. احتمال دارد تا 10سال دیگر شاهد ساخت انسان‌های دیجیتالی باشیم که نیاز به کنترل از سوی انسان‌های دیگر نداشته باشند.
حتی اگر در بخش فیزیکی و ظاهری مشکلی در این زمینه وجود نداشته باشد، در زمینه صدا و تولید صدا برای انسان‌ها و بازیگران مجازی دشواری‌های زیادی وجود دارد. توجه داشته باشید که صحبت از یک بازیگر با یک فرم و ظاهر ثابت نیست، بلکه سخن ازتعداد زیادی از بازیگران مجازی و دیجیتال با حرکات، روحیات و حالت صورت و صدای متفاوت است و این کار را به طور فزاینده‌ای دشوار می‌کند.
