دو شرط لوسین فروید برای کشیدن پرتره / اندرو لوید وبر یکی از این شرط‌ها را نداشت
در آستانه برگزاری نمایشگاهی از آثار برجسته لوسین فروید، رازهایی از شیوه کار این نقاش و هنرمند نامدار آلمانی-بریتانیایی به ویژه در کشیدن پرتره از سوی دلال و مدیر برنامه‌های او فاش شد.
ایران آرت: نمایشگاه "لوسین فروید: غول‌آسا" پنجم آوریل تا ۲۴ می ۲۰۱۹ در نیویورک برپا می‌شود و کار نمایشگاه‌گردانی و انتخاب آثار آن بر عهده دیوید داوسن است؛ مردی که دوست فروید و بیش از ۲۰ سال در کارگاه نقاشی این هنرمند فقید دستیارش بود. قرار است در این نمایشگاه علاوه بر نمایش آثار، کتابی هم عرضه شود که در آن برخی از محبوب‌ترین مدل‌های فروید معرفی شده‌اند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، فروید که نواده سیگموند فروید (روانکاو نامدار و برجسته) و از هنرمندان تحسین‌شده بریتانیاست، برای کشیدن پرتره دو شرط داشت؛ گرفتن پول مناسب و دوست داشتن فردی که می‌خواهد چهره‌اش نقاشی شود. بیل آکواولا که حدود ۲۰ سال دلال و مدیر برنامه‌های فروید بود، می‌گوید: "با اینکه ساعت‌ها نشستن مقابل فروید کاری آسان نبود اما بودند کسانی که او پیشنهادشان را برای کشیدن پرتره رد کرد. علاقه داشتن به فرد از شرط‌های اساسی فروید برای کشیدن پرتره بود."
یکی از چهره‌هایی که بخت هرگز یارش نشد تا پرتره‌اش با قلم فروید ماندگار شود، اندرو لوید وبر بود. این در حالی است که استاد نقاش هر هرگز علاقه‌اش را به کارهای آهنگساز فقید بریتانیایی پنهان نکرد. آکواولا می‌گوید: "وبر از آهنگسازان بسیار موفق بود و می‌خواست پولی بسیار خوب هم بدهد. به لوسین زنگ زدم و ماجرا را گفتم. او هم خیلی ساده با گفتن اینکه "چهره‌اش بیش از اندازه لطیف و مهربان است" پاسخ منفی داد."
ماجرا وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم فروید یک‌بار پس از حدود دو ماه کار روی چهره یک فرد، ناگهان با آکواولا تماس گرفته و عذر او را با گفتن این جمله‌ها خواسته است: "دیگر تحملش را ندارم... نمی‌خواهم این مرد را بار دیگر این دور و برها ببینم." وقتی فروید اصرار مرد را برای گرفتن پرتره کامل‌نشده دید، تابلو را به اندازه دلخواه بریده و از یک نقاشی دو میلیون پوندی، تنها ۷۰۰ پوند باقی گذاشته است.
فروید سال ۲۰۱۱ از ۸۸ سالگی از دنیا رفت اما هنوز و همچنان از بزرگ‌ترین نقاشان قرن بیستم به شمار می‌رود. او به اندازه‌ای برای هنر و کار خود ارزش و احترام قائل بود که بدترین بی‌احترامی را غیبت مشتری‌ها در جلسه نقاشی می‌دانست.
