کد خبر: 24276 A

اعتراض گوهر خیراندیش به سانسور در تلویزیون

اعتراض گوهر خیراندیش به سانسور در تلویزیون

گوهر خیراندیش به سانسور در تلویزیون اعتراض کرد و گفت همه حقیقت را در تلویزیون نمی‌گویند.

ایران آرت: گوهر سینمای ایران، لقبی که سال‎هاست در مورد گوهر خیراندیش شنیده می‎شود، بازیگری که نزدیک به ۷۰ فیلم سینمایی و ۵۰ سریال بازی کرده است و همین کارنامه ۴ دهه‎ای سنگین سبب شد تا او خیلی زود به چهره‎ای شناخته ‎شده برای مردم سرزمینمان تبدیل شود. خیراندیش این روزها کمدی پرفروش «دشمن زن» را بر پرده دارد و همین بهانه بسیار خوبی برای هم‎صحبت شدن با اوست، اما بیش از آنکه راجع فیلم حرف بزند، از دردها و رنج‎هایی گفت که سالیان بسیاری است قلب او را به درد آورده است. در ادامه بخش‌هایی از صحبت‌های گوهر خیراندیش در گفت‌وگو با روزنامه آرمان را می‌خوانید. 

** من اگرچه کارم را با تئاتر و سینما آغاز کردم، اما مردم، من را بیشتر با تلویزیون شناختند بنابراین در وهله اول، تلویزیون را خانه اصلی خودم می‎دانم ولی متاسفم که دست ما برای گفتن حقیقت‎های جامعه باز نبوده و نیست. مردم هم وقتی از یک رسانه، از این جعبه جادویی آنچه را که در جامعه تجربه‌ می‌کنند نمی‎بینند یا نمی‌شنوند، کم‌کم از آن فاصله می‌گیرند چون چنین روشی را قبول و باور ندارند.

** خیلی چیزها باعث شد که روند یک اتفاق، در تلویزیون یکجور باشد و در جامعه، یکجور دیگر. یعنی تبلور واقعیت‎هایی که در جامعه بود، در تلویزیون نبود به همین دلیل مردم، از آن فاصله گرفتند. زمانی که آمریکا بودم، آقای رحیمی(تهیه‎کننده سریال دیوار به دیوار) برای دعوت از من برای حضور در این کار تماس گرفت. آن زمان من خیلی رنجیده بودم و واقعا نمی‎خواستم دیگر با تلویزیون کار کنم اما ایشان گفتند که مدیران رده بالای تلویزیون واقعا علاقه‌مند هستند که شما باز دوباره با تلویزیون همکاری کنید و من این را به مثابه تغییر سیاست‎ها و روش‌های این رسانه دیدم و بدین ترتیب بود که وقتی در آمریکا بودم، قراردادم را برای بازی در این سریال به صورت تلفنی بستند و من بعد آمدم ایران.

** حتی این صحبت مطرح بود که از کارگردان‎های سینما دعوت شده که به تلویزیون برگردنند و کار کنند. از کیانوش عیاری، سامان مقدم، سیروس الوند، رضا میرکریمی و محمدمهدی عسگرپور نام برده شد که دعوت شده‎اند بیایند و کارهای خودشان را بسازند و از این طریق داشتند سعی می‎کردند مخاطبان تلویزیون را بیشتر کنند. 

** راه اعتماد و جلب مردم، پوشش دادن واقعیت‎های جامعه است که اگر بشود، آنها را در تلویزیون نشان دهیم. مثلا در مورد ارتباط زن و مرد یا نشان دادن هیبت زن، ما معذوریت‎های زیادی در تلویزیون داریم که باعث شده مردم بروند سراغ دیگر رسانه‌ها. وقتی فرزند من تیر می‎خورد و من نمی‎توانم به او دست بزنم یا زخمش را ببندم، دیگر از این غیرواقعی‌تر که من مادر نمی‎توانم دست فرزندم را بگیرم؟ تماشاگر درباره چنین صحنه‌ای چه می‌گوید؟ کجای گرفتن یک فرزند آسیب دیده یا یک شهید مشکل دارد؟ کدام خانواده‎ای که تجربه بیماری فرزند را داشته و حتی دیگر خانواده‌ها چنین چیزی را بد می‌دانند و احساس دیگری برایشان به‌وجود خواهد آمد؟ من سال‎ها رنج بردم که چرا نمی‎توانم دست فرزند نوجوانم را بگیرم و چرا باید وقتی مثلا فرزندم تیر می‎خورد، پارچه را به دست او بدهم تا خودش زخمش را ببندد؟ آخر چه‌ کسی این را باور می‌کند؟ بنابراین این رنج من در این سال‎ها رنجی است که فکر می‎کنم به تماشاگر هم منتقل شده و آنها هم متوجه می‎شوند که چقدر سوال‌برانگیز و غیر واقعی است.
 

** من توقع دارم رسانه‌های مملکت خودم به من حرف و تحلیل درست بگویند. من دوست دارم تلویزیون خودم را نگاه کنم، اما دوست دارم در تمام بخش‎های آن، از اخبار تا تولیدات دیگر، واقعیت‌ها بیان شود. زمانی که می‎خواهد انتخابات شود، در سخت‌گیری‌های گذشته، آسان‎گیری بیشتر می‎شود و بعد که انتخابات تمام شد، مدل دیگری دیده می‎شود. این باعث می‎شود مردم سراغ چنین رسانه‌ای نروند و پیگیر کانال‎های دیگر باشند  من نمی‎فهمم اگر رسانه ملی بخواهد حرف دلش را به مردمش بزند، چه مشکلی پیش می‎آید؟ 

گوهر خیراندیش سانسور
ارسال نظر

آخرین اخبار

پربیننده ترین